Drogi "Przyjacielu"

Nie wiem czy istniejesz naprawdę.

Może nie chcę tego wiedzieć. Lepiej niech będzie tak jak jest. Bez dociekań, pytań oraz prób zrozumienia.
Witaj w moim świecie.

To właśnie tutaj każdą myśl, zarówno i tą głęboką i tą mniej ważną postanowiłam Ci powierzyć. 

Bo kto jak nie Ty:  wysłucha, zrozumie, a może nawet kiedyś odpowie.

Nie powiem, a raczej nie napiszę, że będę czekać na choćby jedno twe słowo, gdyż wiem, że nadzieja
i wiara mogą okazać się nieustanne, a to chyba najgorsze co może być.
Najgorsze? Nie ! Nie, to nie tak. Chcę żebyś był !

Był, zawsze. ..
Dla każdego człowieka (nie tylko dla mnie), kobiety, która jest po trzydziestce, kobiety, która wiele przeszła, widziała i czuła, złe może być  tylko "jutro". Tak to jutro, na które nie każdy czeka. 

Wtedy jest odliczanie: minut, godzin, a nawet sekund. Ja tego jutra nie lubię, wręcz nienawidzę. Może kiedyś Ci wyjaśnię (kolejne słowo, które powinno zniknąć z mojego słownictwa .. )  ale to innym razem.

Więc drogi "Przyjacielu" dziękuję, że z minuty na minuty powstałeś - nie planowany, bez logiki oraz zastanawiania się czy to ma sens.
Fakt, iż istniejesz jest dla mnie czymś szczególnym ..

W końcu nie warto myśleć -  po co ?!

Twoja ja